Z ang. burnout, to słowo, które powstało w latach 70 XX w. w USA.  W swoich badaniach Herbert  Freudenberg i Christina Maslach opisali objawy związane z fizycznym, emocjonalnym i psychicznym wyczerpaniem. Objawy te to:

​

• ciągłe zmęczenie

• kłopoty ze snem

• bóle i sztywność mięśni

• zaburzenia apetytu

• brak energii

• negatywne nastawienie do pracy

• brak wiary we własne umiejętności

• poczucie porażki i braku osiągnięć

• kłopoty z koncentracją

• rozchwianie emocjonalne

• poczucie lęku i niepewności

• płaczliwość

​

​

Dalsze obserwacje Herberta Freudenberger i Gail North pokazały, że wypalenie zawodowe nie pojawia się nagle. Można zauważyć pewne następujące po sobie fazy, charakterystyczne dla takiego procesu: 

​

• Przymus udowodnienia, że jest się w stanie ze wszystkim uporać, ambicja i  zaangażowanie aby spełniać wysokie oczekiwania.

• Zaniedbanie własnych potrzeb, odpoczynek i regeneracja przestają być istotne.

• Wyparcie konfliktu, poprzez zaprzeczanie i obwinianie innych lub sytuacji.

• Zmiana wartości, to co wcześniej było ważne jest teraz bez znaczenia, miarą  wartości jest praca.

• Zaprzeczenie problemom  poprzez cynizm i agresję, brak tolerancji, atakowanie innych

• Wycofanie z kontaktów społecznych, samotność, szukanie pocieszenia w używkach

• Zmiany zachowania widoczne dla innych

• Depersonalizacja, poczucie oderwania od własnej osoby

• Wewnętrzna pustka, oczywiście wypełniana przez dalszą pracę

• Depresja, poczucie obojętność, wyczerpanie, brak perspektyw na przyszłość.

• Całkowitego wyczerpanie psychiczne, emocjonalne i fizyczne

​

Obecnie zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób ICD-11 wypalenie zawodowe to syndrom  wynikający z przewlekłego stresu w miejscu pracy, który nie został skutecznie opanowany.

​

Charakteryzuje się trzema wymiarami:

• uczucie wyczerpania

• zwiększony dystans psychiczny od pracy lub poczucie negatywizmu lub cynizmu

• zmniejszona skuteczność zawodowa.

​

Wypalenie zawodowe jest w tej klasyfikacji syndromem mogącym wpływać na zdrowie pracownika, jednak nie jest traktowane jako jednostką chorobowa.